Giaur | Carhistory.gr

» racing » SPEED » Giaur

SPEED

Abarth 1000 TC

Abarth 1000 Bialbero Record

Aguzzoli Condor

Alfa Romeo C52

Giaur

SPEED

Οι αδελφοί Giussepe και Francesco de Angelis με το Giaur 750 στο Mille Miglia (1954)

Bernado Taraschi

Ένα Giaur στην Αμερική με κινητήρα Crossley

Giaur 750 (1953)

Ο κινητήρας των 58 ίππων

Weber, από μια άλλη εποχή...

Giaur 750 (1953)

Οι αδελφοί Giussepe και Francesco de Angelis με το Giaur 750 στο Mille Miglia (1954)

To 1920 τα αδέλφια Domenico και Attilio Giannini άνοιξαν στη Ρώμη ένα κατάστημα, όπου πωλούσαν μοντέλα της Ιtala, ξεκινώντας παράλληλα τη δράση τους στον τομέα της μηχανικής βελτίωσης και της προετοιμασίας για τους αγώνες.

Η πρώτη τους σημαντική επιτυχία ήρθε το 1927, στο πρώτο Mille Miglia, όπου ένα από τα αυτοκίνητά τους ολοκλήρωσε την ταχύτατη δοκιμασία των 1.600 χλμ. στην πρώτη θέση της κατηγορίας του. Όταν η Fiat εισήγαγε στη γκάμα της το ευφυές μικρό Topolino, το ενδιαφέρον των αδελφών Giannini επικεντρώθηκε στον κινητήρα και τα μηχανικά μέρη του, τα οποία βελτίωσαν και τροποποίησαν κατά το δοκούν, ώστε να πάρουν από αυτά όσα περισσότερα ωφελήματα μπορούσαν σε αξιοπιστία, σε ταχύτητα και σε απόδοση. Το 1938, με ένα μικρό μονοθέσιο και κινητήρα των 500 κ.εκ. που προερχόταν από το Ποντικάκι της ιταλικής εταιρείας, έκαναν δικά τους μια σειρά από ρεκόρ ταχύτητας. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος μπορεί να ανέστειλε τη δημιουργική δραστηριότητά τους επί μακρόν, όμως μετά τη λήξη του συνέχισαν να δουλεύουν με τα μικρού κυβισμού μηχανικά σύνολα της Fiat, ώσπου να κατασκευάσουν μια δική τους μονάδα, την G1 με εκκεντροφόρο επί κεφαλής και κινητήρα των 660 κ.εκ. Σύντομα ακολούθησε η G2, με διπλό εκκεντροφόρο και 750 κυβικά εκατοστά. Tο 1950 οι αδελφοί Giannini ξεκίνησαν τη συνεργασία τους με τον Bernado Taraschi, η οποία επρόκειτο να αποδειχτεί ιδιαίτερα επιτυχημένη. Πολύ καλός οδηγός και άριστος μηχανικός ο δεύτερος, κατασκεύαζε από το 1947 μέχρι το 1949 δικά του μικρά αγωνιστικά αυτοκίνητα, με πλαίσια από Fiat Topolino και δικύλινδρους κινητήρες των 750 κ.εκ. από τις μοτοσικλέτες της BMW. Το ασυνήθιστο συνθετικό Giaur, που προέκυψε ως εταιρική ταυτότητα αυτής της συμμαχίας, προέρχεται από το επώνυμο των αδελφών και την ονομασία των αυτοκινήτων του Taraschi (GIAnnini-URania).

Ξεχωριστή χροιά...
Στα πρώτα σχέδια του φιλόδοξου νέου εταιρικού σχήματος,που πήραν χωρίς καθυστέρηση σάρκα και οστά, περιλαμβανόταν ένα μικρό αγωνιστικό, κατασκευασμένο σύμφωνα με τους κανονισμούς των αυτοκινήτων με χωρητικότητα κινητήρα έως 750 κ.εκ. Αυτό που προέκυψε από το πάντρεμα της τεχνογνωσίας των συνεταίρων και των υλικών που χρησιμοποίησαν ήταν ένα ιδιόμορφο από σχεδιαστικής πλευράς τετράτροχο με τετρακύλινδρο σε σειρά κινητήρα των 735 κ.εκ. τοποθετημένο μπροστά, που ζύγιζε 360 κιλά και χάρις στην ισχύ του (58 ίπποι στις 7.200 στροφές ανά λεπτό) μπορούσε να φτάσει σε τελική ταχύτητα τα 170 χιλιόμετρα την ώρα. Στον πίνακα οργάνων, πίσω από το μεγάλου μεγέθους sport τιμόνι, υπήρχαν για τον οδηγό μόνο τα απολύτως απαραίτητα: Ταχύμετρο, μετρητής πίεσης λαδιού, αμπερόμετρο και τίποτε άλλο.

Αγωνιστικές επιτυχίες

Το 1950 το Giaur πήρε το βάπτισμα του πυρός στους αγώνες, φέρνοντας μάλιστα στην ομάδα και τις πρώτες δύο νίκες στην κατηγορία, δια χειρός Bernardo Taraschi. Toν επόμενο χρόνο, ορισμένα από τα αγωνιστικά υποβλήθηκαν σε μείωση του κυβισμού τους στα 500 κ.εκ. Αυτό έγινε για να μπορούν να συμμετάσχουν στους αγώνες της Formula 3, όπου παρά το γεγονός ότι ήταν βαρύτερα από τα βρετανικής κατασκευής και ανώτερά τους Cooper, τα κέρδισαν στον αγώνα που έγινε στα λουτρά του Καρακάλα της Ρώμης και πήραν τη νίκη, με τον Bernardo Taraschi στο τιμόνι.Μέχρι το 1962, που οι κανονισμοί άλλαξαν και με τους περιορισμούς που έβαλαν άφησαν έξω από το χορό πολλές αξιόλογες ιδιωτικές ομάδες όπως η Giaur, τα σχεδόν χειροποίητα λιλιπούτεια αγωνιστικά της είναι αντιπροσωπευτικά της εποχής που οι αγώνες με μονοθέσια κάτω του λίτρου μετέβαιναν από τις διάφορες κατηγορίες Formula Junior στα πρώτα χρόνια των εθνικών πρωταθλημάτων F3 στην Ευρώπη. Κέρδισαν συνολικά 21 νίκες στον ομοειδή ανταγωνισμό τους στην Ιταλία και Αμερική, καθώς και 28 πρώτες θέσεις στην κατηγορία τους σε μεγάλους αγώνες ταχύτητας και αντοχής όπως ήταν τότε το Mille Miglia, το Targa Florio, ο Γύρος της Σικελίας και το Κύπελλο της Τοσκάνης. Οδηγός-σφραγίδα τους ήταν ασφαλώς ο ικανότατος και ως δημιουργός Bernardo Taraschi, που κατέκτησε με αυτά και το πρωτάθλημα Corsa 750 το 1954. Μεταξύ των πολλών που πέρασαν από το cockpit τους περιλαμβάνονται ο μετέπειτα νικητής του Targa Florio και άσος της Ferrari Luigi Musso, όπως και η πρώτη γυναίκα πιλότος της F1 Maria-Teresa de Fillipis.

Μόλις 48...

Συνολικά η Giaur την περίοδο 1950-1962 ολοκλήρωσε στη βάση της κοντά στην Pescara 48 αυτοκίνητα, από τα οποία τα 13 ήταν 750 Sport. Μόλις πέντε από αυτές τις μικροσκοπικές βόμβες επιβιώνουν ως τις ημέρες μας, ενώ στο ενεργητικό της μικρής ιταλικής εταιρείας περιλαμβάνονται και κατασκευές με αμάξωμα spyder, coupe και berlinetta.